NOWE OBOWIĄZKI IMPORTERÓW

Od dnia 11 lipca 2013 r. we wszystkich krajach Unii Europejskiej, w tym w Polsce, stosuje się Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady zastąpiło dyrektywę Rady z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących produktów kosmetycznych (Dz. U. L 262 z dnia 27.9.1976, str. 169—200). Aby zniwelować ryzyko odmiennej transpozycji przepisów dyrektywy w poszczególnych państwach członkowskich, a w konsekwencji  zapewnić wdrożenie określonych wymogów prawnych w tym samym czasie w całej Wspólnocie, zdecydowano się na uregulowanie kwestii odnoszących się do produktów kosmetycznych w formie rozporządzenia. Należy przypomnieć, że jest to akt prawnych mający zasięg ogólny, wiążący w całości i będący bezpośrednio stosowany we wszystkich Państwach Członkowskich, który ustanawia prawa i obowiązki kierując je zarówno do organów władzy, jak i do osób fizycznych.

Michał Chodorek - Kancelaria KONDRAT i Partnerzy

W Polsce bezpośrednią konsekwencją rozpoczęcia stosowania rozporządzenia 1223/2009 jest zaprzestanie stosowania ustawy z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach. Od dnia 11 lipca 2013 r. wymogi, jakie spełniać muszą produkty kosmetyczne, oraz obowiązki jakie realizować muszą przedsiębiorcy zajmujący się produkcją i obrotem produktami kosmetycznymi regulowane są rozporządzeniem 1223/2009.

Zgłoszenie do Komisji

Jednym z nowych obowiązków spoczywających na dystrybutorach kosmetyków jest obowiązek określony w  art. 13 ust. 3 rozporządzenia 1223/2009, zgodnie z którym począwszy od 11  lipca 2013, dystrybutor, który udostępnia w państwie członkowskim produkt kosmetyczny wprowadzony już do obrotu w  innym państwie członkowskim i tłumaczy, z  własnej inicjatywy, w  celu zapewnienia zgodności z prawem krajowym dowolny fragment oznakowania tego produktu, drogą elektroniczną przedkłada Komisji następujące informacje:

a) kategorię produktu kosmetycznego, jego nazwę w państwie członkowskim wysyłki i  jego nazwę w  państwie członkowskim, w którym jest udostępniany, umożliwiając jednoznaczną jego identyfikację;

b) państwo członkowskie, w którym produkt kosmetyczny jest udostępniany;

c) imię i nazwisko (firma) i adres dystrybutora;

d) imię i nazwisko (firma) osoby odpowiedzialnej oraz jej adres, pod którym udostępniana jest dokumentacja produktu.

Obowiązek określony w art. 13 ust. 3 funkcjonuje niezależnie od uregulowanego w art. 13 ust. 1 obowiązku dokonania zgłoszenia produktu kosmetycznego przed jego wprowadzeniem do obrotu, spoczywającego na osobie odpowiedzialnej. W związku z tym, pomimo dokonania zgłoszenia produktu kosmetycznego przed wprowadzeniem go do obrotu, dystrybutor który eksportuje produkt do innego państwa członkowskiego musi wypełnić obowiązki zgłoszeniowe określone w art. 13 ust. 3.

Zgodnie z cytowanym przepisem, określonym w nim obowiązkom podlega każdy dystrybutor który udostępnia w państwie członkowskim produkt kosmetyczny wprowadzony już do obrotu w  innym państwie członkowskim – niezależnie od tego, czy produkt kosmetyczny udostępniany jest w państwie członkowskim importu po raz pierwszy, czy też produkt kosmetyczny znajdował się już na rynku w państwie członkowskim importu.

Sam import nie wystarcza

Należy jednak podkreślić, iż sam fakt eksportowania produktu kosmetycznego do innego państwa członkowskiego przez dystrybutora nie pociąga za sobą automatycznie obowiązku dokonywania zgłoszenia. Dla zastosowania normy art. 13 ust. 3 wymagane jest bowiem, aby dystrybutor dokonujący eksportu przetłumaczył z  własnej inicjatywy, w  celu zapewnienia zgodności z prawem krajowym dowolny fragment oznakowania tego produktu. Wprawdzie przedmiotowy ustęp nie wypowiada się wprost na ten temat, ale oczywistym jest, że wymaganym jest aby dystrybutor dokonał także odpowiedniej modyfikacji opakowania produktu, czy to poprzez jego przepakowanie, czy też oklejenie. W przypadku dokonania przez dystrybutora eksportu produktu kosmetycznego do innego państwa członkowskiego bez jakichkolwiek ingerencji w opakowanie produktu obowiązek dokonania zgłoszenia nie powstaje.

Zgłaszane informacje

Zgłoszenia na podstawie art. 13 ust. 3 dokonuje się podobnie jak zgłoszenia na podstawie art. 13 ust.1 rozporządzenia za pośrednictwem portalu internetowego Cosmetic Products Notification Portal (http://ec.europa.eu/consumers/sectors/cosmetics/cpnp/index_en.htm). W celu dokonania zgłoszenia za pośrednictwem portalu należy najpierw utworzyć profil użytkownika, z którego będzie się korzystać przy dokonywaniu zgłoszeń. Zakres informacji zgłaszanych na podstawie art. 13 ust. 3 jest jednak o wiele węższy, niż zakres zgłoszenia dokonywanego przez osobę odpowiedzialną na podstawie art. 13 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 osoba odpowiedzialna obowiązana jest uwzględnić w notyfikacji:

a) kategorię produktu kosmetycznego i jego nazwę lub nazwy umożliwiające jednoznaczną identyfikację;

b) imię i nazwisko (firmę) osoby odpowiedzialnej oraz jej adres, pod którym udostępniana jest dokumentacja produktu;

c) kraj pochodzenia w przypadku importu;

d) państwo członkowskie, w którym produkt kosmetyczny ma zostać wprowadzony do obrotu;

e) dane kontaktowe osoby fizycznej, z którą można się kontaktować, w razie konieczności;

f) informacje o obecności substancji w formie nanomateriałów i ich identyfikację, w tym nazwę chemiczną;

g) nazwę i  numer Chemicals Abstracts Service (CAS) lub WE substancji sklasyfikowanych jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość (CMR), należących do kategorii 1A lub 1B zgodnie z częścią 3 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008;

h) recepturę ramową umożliwiająca szybkie i  odpowiednie leczenie w razie wystąpienia problemów.

Co więcej, warto zauważyć iż na podstawie art. 13 ust. 3 dystrybutor nie jest zobowiązany dokonać notyfikacji oznakowania produktu oraz załączyć fotografii opakowania produktu – do czego zobowiązana jest osoba odpowiedzialna na podstawie art. 13 ust. 2 rozporządzenia.

Istotną konsekwencją wynikającą z wprowadzenia art. 13 ust. 3 jest również jednoznaczne rozstrzygnięcie, że dystrybutor, który w związku z eksportem produktu kosmetycznego do innego państwa członkowskiego dokonuje przepakowania produktu lub oklejenia oryginalnego opakowania w celu przetłumaczenia dowolnego fragmentu oznakowania tego produktu nie staje się przez to osobą odpowiedzialną.

Jak widać, przepisy art. 13 rozporządzenia nie są całkowicie jednoznaczne, i dla ich skutecznego i jednolitego stosowania potrzebne będzie obudowanie ich orzecznictwem sądów i organów administracji krajowej.


Autor: Michał ChodorekKancelaria KONDRAT i Partnerzy

KONDRAT i Partnerzy biuro@kondrat.pl


źródło zdjęcia: www.freeimages.com